Enric Adserà Riba heeft in Nederland een terechte faam opgebouwd als graficus en als maker van monumentale objecten. Wat deze twee kunstvor-men bij hem gemeen hebben is de inventieve 'recycling' van afgedrukte materialen, iets wat te herleiden is op de Catalaanse afkomst van de kunstenaar.

Iedere associatie met de ready-made's van Dada of de bouwsels van het Nouveau Réalisme zou echter verkeerd zijn: de methode van Adserà Riba komt veel dichter bij de traditie van het Constructivisme. De materialen zijn samengevoegd tot zakelijke, abstracte vormen waarin het element kleur terughoudend is toegepast. In de prenten spelen donkere bruinen een overheersende rol.

Het moest er ééns van komen: de grafiek en de monumentale kunst van Adserà Riba zijn elkaar genaderd, wat in 1988 resulteerde in een imposante drie-dimensionale grafiekpresentatie met de kubus als grondvorm. Door een variabele rangschikking van de twintig kubussen kan deze installatie ingrijpend van karakter veranderen: er kunnen op grote vlakken twee 'hoofd-voorstellingen' verschijnen, abstract doch herinnerend aan de wereld van industrie en techniek, maar ook kan het beeld geheel worden 'opgebroken' zodat de individuele kubussen meer tot hun recht komen. Enerzijds kan de constructie boven de kijker uittorenen, anderzijds kan ook sprake zijn van een liggende structuur.

Tijdens de drukbezochte Nederlandse grafiekbiënnale 'Grafiek nu III' in het Singer Museum te Laren heeft Enric Adserà Riba de installatie iedere vrijdag gewijzigd, waardoor deze uiteindelijk in alle schakeringen te bewonderen was. Al tijdens de opening van de biënnale is positieve aandacht aan de installatie besteed, iets wat zich in de pers herhaalde.
Het gaat hier dan ook om een uniek project op de grens van grafiek en monumentale kunst.